အိမ်မှာရှိတဲ့ ဆရာ
သင်ကြားခြင်းနဲ့ သင်ယူခြင်းဆိုတာ တစ်လမ်းသွားခရီးစဉ်တစ်ခု မဟုတ်ပါဘူး။
ကျွန်တော်တို့ လူ့အဖွဲ့အစည်းမှာတော့ မိဘက ဆရာ၊ သားသမီးက တပည့်ဆိုတဲ့ သတ်မှတ်ချက်ဟာ အမြစ်တွယ်နေပြီးသားပါ။ အတွေ့အကြုံ၊ ဝါရင့်မှုဆိုတဲ့ အခွင့်အာဏာနဲ့ သားသမီးတွေကို လမ်းပြပေးရမယ်ဆိုတဲ့ အသိဟာ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ စိတ်ထဲမှာ အလိုအလျောက် ကိန်းအောင်းနေတတ်ပါတယ်။
ဒါပေမဲ့ ဒီနေရာမှာ တစ်ချက်ပြန်စဉ်းစားစရာ ရှိလာပါတယ်။ သင်ယူခြင်းရဲ့ လမ်းကြောင်းက အမြဲတမ်း အထက်ကနေ အောက်ကိုပဲ စီးဆင်းရမှာလား။
ခေတ်သစ်ရဲ့ နည်းပညာလှိုင်းလုံးတွေကြားမှာ ကျွန်တော်တို့ဟာ တစ်ခါတစ်ရံ လမ်းပျောက်တတ်ကြပါတယ်။ ကိုယ်တွေ နာရီနဲ့ချီပြီး ခေါင်းခြောက်မတတ် စဉ်းစားနေရတဲ့ နည်းပညာပြဿနာတစ်ခု၊ Application တစ်ခုရဲ့ ရှုပ်ထွေးတဲ့ လုပ်ဆောင်ချက်တစ်ခုကို ကိုယ့်ရဲ့ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် သားသမီးက လက်ညှိုးလေးတစ်ချက်ထောက်ပြီး စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း ဖြေရှင်းပေးလိုက်တဲ့အခါ သင်ယူခြင်းရဲ့ လားရာက ရုတ်တရက် ပြောင်းပြန်ဖြစ်သွားပါတယ်။
ကျွန်တော်တို့က လက်စွဲစာအုပ်တွေဖတ်ပြီး လေ့လာရတဲ့အရာကို သူတို့က မွေးရာပါဗီဇတစ်ခုလို ကျွမ်းကျင်နေကြတယ်။ ဒါဟာ ရိုးရိုးစွမ်းရည်ကွာဟမှုတစ်ခုမဟုတ်ဘဲ၊ ကမ္ဘာကြီးကို သူတို့မြင် ပုံနဲ့ ကျွန်တော်တို့မြင် ပုံကြားက ကွာခြားချက်တစ်ခုပါပဲ။
ထိုနည်းတူစွာပဲ သူတို့ရဲ့ ဘဝကို ရင်ဆိုင်ပုံကလည်း ကျွန်တော်တို့အတွက် သင်ခန်းစာတစ်ခု ဖြစ်နေတတ်ပါတယ်။ လူကြီးတွေရဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်တွေဟာ အတိတ်ကအတွေ့အကြုံတွေ၊ အနာဂတ်အတွက် စိုးရိမ်မှုတွေနဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ရဲ့ ဖိအားတွေဆိုတဲ့ ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးတွေ များစွာပါဝင်နေတတ်တယ်။ ဒါကြောင့် ပြဿနာတစ်ခုကို ရှုပ်ထွေးအောင် တွေးမိတတ်ကြတယ်။ ကလေးတွေရဲ့ စိတ်ကတော့ ကြည်လင်နေတဲ့ ရေတစ်ခွက်လိုပါပဲ။ သူတို့က ရှုပ်ထွေးမှုတွေကို ဖယ်ရှားပြီး ပြဿနာရဲ့ အရင်းခံကို တန်းမြင်နိုင်တဲ့ စွမ်းရည်ရှိကြတယ်။ "အေးဆေးပေါ့ မေမေ/ဖေဖေရာ၊ Chill ပါ" ဆိုတဲ့ သူတို့ရဲ့ ရိုးရှင်းတဲ့ အတွေးတစ်ခုက ကျွန်တော်တို့ရဲ့ အတွေးလောကကို တစ်ခါတလေ သတိပြန်ပေးတတ်ပါတယ်။
တစ်နည်းအားဖြင့်ဆိုသော် မိဘတစ်ယောက်အနေနဲ့ ကိုယ့်သားသမီးကို ပေးနိုင်တဲ့ အကြီးမားဆုံးလက်ဆောင်ဟာ ကိုယ်တိုင်ကလည်း သူတို့ဆီကနေ သင်ယူလိုစိတ်ရှိနေခြင်းပါပဲ။
ကိုယ့်ရဲ့ အတွေ့အကြုံရင့်ကျက်မှုနဲ့ သူတို့ရဲ့ လတ်ဆတ်တဲ့ အမြင်သစ်တွေကို ပေါင်းစပ်နိုင်တဲ့အခါမှာမှ အပြန်အလှန် လေးစားမှုနဲ့ တည်ဆောက်ထားတဲ့၊ အတူတကွ ရှင်သန်ကြီးထွားနေတဲ့ မိသားစုတစ်ခု ဖြစ်လာမှာပါ။
အဆုံးစွန်မှာတော့ အိမ်ဟာ စာသင်ခန်းတစ်ခုဖြစ်ပြီး၊ အဲ့ဒီစာသင်ခန်းထဲမှာ အဖေနဲ့အမေက တစ်ခါတလေ ဆရာဖြစ်သလို၊ တစ်ခါတလေမှာတော့ သားသမီးတွေက အကောင်းဆုံးသော ဆရာတွေ ဖြစ်နေတတ်ကြပါတယ်။